Świat herbaty

Zwykły Earl Grey to dla Was za mało? Pokochacie wersję z tymi dodatkami.

O czarnej herbacie z dodatkiem olejku eterycznego z bergamotki, której nazwa pochodzi od nazwiska premiera wielkiej Brytanii, Earla (hrabiego)Charlesa Grey’a wielokrotnie wspominaliśmy na tym blogu. Znudziła się Wam angielska klasyka? Spróbujcie wyjątkowej czarnej herbaty cejlońskiej aromatyzowanej olejkiem bergamotki z dodatkiem chabru, nagietka, szafranu, mango, ananasa, z cynamonu i wanilii.

Dodatki nie tylko oszałamiają smakiem, ale mają też działanie lecznicze, które sprawia, że jest to herbata idealna na jesień i zimę.

Chaber

Niebieskie płatki chabru sprawią, że filiżanka z herbatą będzie wyglądać bardzo efektownie. Ten popularny w całej Europie polny kwiat jest jednak także rośliną leczniczą. Okazuje się, że za działanie lecznicze odpowiadają te same związki, któremu zawdzięczamy piękny kolor płatków – glikozydy antocyjanowe. Mają one silne działanie przeciwzapalne i antyoksydacyjne. Pomagają zwłaszcza w chorobach nerek i problemach trawiennych.

Nagietek

Nagietek Calendula officinalis to nie tylko ozdoba ogrodu i balkonu, ale także ceniona roślina lecznicza. Lecznicze działanie nagietka działanie zawdzięczamy w dużej mierze specyficznym dla tej rośliny związkom – strerolom zwanym calendula. Nagietkowa herbatka pomaga przy problemach z żołądkiem (nieżyty, wrzody) czy po zapaleniu wątroby. Łagodnie uspokaja i obniża ciśnienie krwi. Jako delikatny środek rozkurczowy sprawdza się bólach menstruacyjnych

Szafran

Szafran jest najdroższą przyprawą świata. Pozyskuje się ją bowiem z wysuszonych słupków gatunku krokusa Crocus sativus , a dokładniej z czerwonych znamion znajdujących się na słupku każdego z kwiatów. Do uzyskania jednego kilograma przyprawy potrzeba ponad 150 000 znamion kwiatu!

Szafran uważany był za panaceum już w czasach antycznych- jego działanie opisywali wielcy starożytni lekarze: Hipokrates, Pliniusz Starszy i Galen.
Szafran był wtedy stosowany jako środek przeciwbólowy i przeciwgorączkowy oraz rozkurczowy. Uważano także, że pomaga w przypadku melancholii Był także składnikiem wielu odtrutek. Paracelus, wielki lekarz epoki Renesansu sądził, że szafran leczy żółtaczkę. Powszechnie wierzono też, że szafran jest afrodyzjakiem – podobno Kleopatra kąpała się w mleku z szafranem, aby zwiększyć intensywność czekających ją miłosnych doznań.

Współczesna nauka także dostrzegła lecznicze właściwości szafranu. Wiadomo, że związkami , którym je zawdzięczamy są: należący do grupy karetenoidów krocyna, jej prekursor krocetyna oraz należący do glukozydów safranal Trwają obecnie badania kliniczne dotyczącej zastosowania szafranu w leczeniu nowotworów. Wykazano także że chroni przed miażdżycą. Starożytni mieli racje uważając szafran za afrodyzjak – współczesne badania wykazały, że poprawia funkcje seksualne oraz płodność mężczyzn. Z kolei w przypadku kobiet pomaga przy PMS. Najbardziej obiecujące są jednak badania dotyczące zastosowaniu szafranu jako naturalnego środka przeciwdepresyjnego i przeciwlękowego. W próbach klinicznych wykazano, że w stanach łagodnej depresji kapsułki z szafranem działają na równi z lekami przeciwdepresyjnymi. Mechanizm ich działania opiera się na tym kroacyna blokuje wychwyt zwrotny dopaminy zaś safranal – serotoniny. Dopamina i seratonina to dwa neuroprzekaźniki odpowiedzialne za odczuwanie szczęścia.

Wanilia

Wanilia to roślina pochodząca z Meksyku, blisko spokrewniona ze storczykami.

Wanilię uprawiali już Aztekowie – o jej wartości świadczy fakt, że była częścią daniny należnej władcy . Była też uważana za afrodyzjak. Po dziś dzień kobiety w Ameryce Południowej podają mężczyźnie, w którym chcą wzbudzić miłość czekoladę z laską wanilii. Do Europy wanilia dotarła dzięki konkwistadorom. Hiszpanie przyczynili się do rozprzestrzenienia jej upraw w innych rejonach świata o sprzyjającym klimacie . Niegdyś wierzono, że wanilia wzmacnia serce, odpędza troski oraz dodaje sił.

Substancją odpowiedzialną za zapach wanilii jest aldehyd 4-hydroksy-3-metoksybenzoesowy, nazywany waniliną. Ponadto w wanilii występuje aldehyd p-hydroksybenzoesowy, , aldehyd anyżowy oraz związki żywicowe.

Cynamon

Cynamon jest jedną z najstarszych przypraw korzennych. Uzyskiwany jest z kory cynamonowca cejlońskiego (Cinnamomum zeylanicum Blume) jTo wiecznie zielone drzeweo z rodziny wawrzynowatych (Lauraceae) występuje przede wszystkim na Cejlonie (Sri Lanka), Seszelach, Madagaskarze i Mauritiusie.

Cynamon korzystnie wpływa na ośrodkowy układ nerwowy, działa przeciwbólowo, poprawia nastrój, pomaga też w problemach trawiennych. Jego działanie zawdzięczamy olejkowi eterycznemu w skład którego wchodzą: . Zawiera aldehyd cynamonowy (65-75%), eugenol (około 10%), a także kariofilen, kwas cynamonowy, linalol.

Nie możemy jednak zapomnieć o działaniu leczniczym samego olejku z bergamotki. Przeczytajcie: